Σολωμός και Ελύτης. Κλασικός ρομαντισμός, κλασικός υπερρεαλισμός (Solomòs ke Elitis. Klasikos romantismos, klasikos iperealismos)

Ξεκινώντας από την ανάλυση της δομής του "Άξιον Εστί", η ανακοίνωση επιχειρεί να παρουσιάσει στοιχεία της ποιητικής του Οδυσσέα Ελύτη που συνδέονται άμεσα με την τιτάνια σολωμική προσπάθεια διαμόρφωσης μιας μοντέρνας ελληνικής ποίησης. Όπως προκύπτει από τα θεωρητικά ελυτικά κείμενα, ο νομπελίστας ποιητής επιχείρησε να διαμορφώσει με το λυρικό του έργο μια νέα ποιητική γλώσσα για τα ελληνικά γράμματα, η οποία ενσωματώνει τόσο το κλασικό δίδαγμα του μέτρου και της ισορροπίας, όσο και τις υπερρεαλιστικές επιταγές των αρχών του 20ού αιώνα. Σε αυτήν τη συγχώνευση των φαινομενικά μονάχα, κατά τον Ελύτη, αντιθετικών στοιχείων, του κλασικού δηλαδή ορίου και της υπερρεαλιστικής απελευθέρωσης, ο ποιητής του Άξιον Εστί φαίνεται να επηρεάζεται καθοριστικά από το σολωμικό στίχο με τον οποίο ο ζακυνθινός ποιητής επεδίωξε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα τη λυρική συμφιλίωση του ρομαντικού και του κλασικού στοιχείου.