British voices of empire: poetry and imperial patriotism in the long Nineteenth century

Pomimo kulturowego zwrotu w historiografii imperialnej w latach 90. XX wieku, badacze brytyjskiej kultury literackiej z lat 1790–1910 w dużej mierze pomijali poezję. Usytuowana na styku badań literaturoznawczych i brytyjskiej historii imperialnej, moja rozprawa doktorska wypełnia tę istotną lukę, oferując pierwsze w historii szczegółowe studium wzajemnych relacji między brytyjskimi utworami poetyckimi a imperializmem w tzw. długim XIX wieku (1789–1914). Łącząc szeroko zakrojone badania archiwalne z dogłębną analizą tekstów oraz staranną kontekstualizacją historyczną — prowadzoną wokół powiązanych tematycznie osi przestrzeni, czasu, wojny i pokoju — identyfikuję i interpretuję szereg niedostatecznie zbadanych form wersyfikowanego patriotyzmu imperialnego. W całej rozprawie posługuję się pokrewnymi pojęciami „głosu imperialnego” i „echa”, aby prześledzić, w jaki sposób poezja nie tylko artykułuje imperialne ideologie, ale także brzmi ich echem czasie i przestrzeni tekstu. Kategorie te stanowią ramy analityczne pozwalające zbadać, jak poetyckie utwory mówią o Imperium i dla Imperium, rezonują jego autorytetem oraz odtwarzają jego struktury ideologiczne — zarówno poprzez oryginalną kompozycję, jak i późniejsze opracowania czy powtórzenia. Po rozdziale wprowadzającym, który określa zakres oraz ramy teoretyczno-metodologiczne pracy, rozdziały drugi i trzeci koncentrują się na poszczególnych wierszach i zbiorach, natomiast rozdział czwarty poświęcony jest analizie antologii poezji. Pomimo różnic typologicznych między badanymi tekstami, wszystkie rozdziały od drugiego do czwartego zwracają uwagę na ideologiczne znaczenie związane z Imperium oraz na kluczowe powiązania tematyczne: przestrzeni, czasu, wojny i pokoju, obecne w analizowanych materiałach źródłowych. Poprzez uważną lekturę różnych poetyckich reakcji na jubileusz Jerzego III (1809, rozdział drugi) oraz złoty jubileusz królowej Wiktorii (1887, rozdział trzeci), a także dzięki krytycznemu omówieniu wybranych antologii poezji patriotycznej, publikowanych w Wielkiej Brytanii od lat 80. XIX wieku po pierwsze dekady XX wieku (rozdział czwarty), podkreślam złożoną, wieloaspektową — a przy tym w znacznym stopniu bagatelizowaną, jeśli nie całkowicie pomijaną — rolę poezji w brytyjskiej imperialnej kulturze literackiej. W ten sposób polemizuję z wcześniejszymi ujęciami, które odrzucały lub zbyt wąsko interpretowały interakcje i punkty styczne między brytyjską poezją a Imperium w długim XIX wieku

Notwithstanding the cultural turn in imperial history from the 1990s, scholars of British imperial literary culture in the period from the 1790s to the 1910s have remained largely silent on poetry. Situated at the intersection of literary studies and British imperial history, my dissertation addresses this serious scholarly gap by offering a first-ever in-depth study of the interplay between British poetic texts and imperialism during the so-called long nineteenth century (1789–1914). Combining extensive archival research with careful historical contextualisation and in-depth textual analysis, the latter being guided by the interrelated thematic axes provided by space, time, war and peace, I identify and interpret a number of understudied forms of versified imperial patriotism. Throughout the dissertation, I deploy the cognate concepts of ‘imperial voice’ and ‘echo’ to trace how poetry not only articulates but also reverberates imperial ideologies across time and textual space. These concepts provide a framework for examining how poetic texts speak of and for the Empire, re-sound its authority and reproduce its ideological structures through both original composition and later collection or repetition. Following the opening chapter, which outlines the scope and theoretical-methodological framework of my dissertation, chapters two and three focus on individual poems and collections, while chapter four focusses on the poetry anthology. Despite differences in the typology of poetic texts examined, chapters two through four all pay sustained attention to the empire-related ideological significance of the highly relevant thematic interconnections of space, time, war and peace within the different primary texts under scrutiny. Through close readings of the various poetic responses to the Jubilee of George III, celebrated in 1809 (chapter two), and the Golden Jubilee of Queen Victoria, fêted in 1887 (chapter three), and through a critical discussion of selected patriotic poetry anthologies published in Britain between the 1880s and the 1910s (chapter four), I highlight the complex and multifaceted yet generally downplayed, if not entirely overlooked, role of poetry in British imperial literary culture, thus complicating previous accounts that have dismissed or narrowly framed the interactions and intersections between British poetic texts and the Empire across the long nineteenth century

Nonostante la svolta culturale (“cultural turn”) degli anni Novanta nella storiografia sull’Impero britannico, chi si è occupatə della cultura letteraria britannica del periodo compreso tra il 1790 e il 1910 ha, in larga parte, taciuto sulla poesia. Collocata all’incrocio tra studi letterari e storia dell’Impero britannico, la mia tesi prova a colmare questa grave lacuna nella ricerca offrendo il primo studio approfondito dell’interazione tra testi poetici britannici e imperialismo britannico durante il cosiddetto lungo Ottocento (1789–1914). Combinando un’approfondita ricerca d’archivio con un’attenta contestualizzazione storica e un’analisi testuale dettagliata – guidata dagli assi tematici interconnessi di spazio, tempo, guerra e pace – identifico e interpreto diverse forme, poco studiate, di patriottismo imperiale in versi. Nel corso della tesi, impiego i concetti correlati di “voce imperiale” e di “eco imperiale” per analizzare come la poesia non solo esprime, ma fa anche riecheggiare le ideologie imperiali nel tempo e nello spazio testuale. Questi concetti stabiliscono una cornice teorica per esaminare come i testi poetici parlino dell’Impero e a nome dell’Impero, facciano risuonare la sua autorità e riproducano le sue strutture ideologiche sia attraverso componimenti originali, sia tramite raccolte o riproduzioni successive. Dopo il primo capitolo, che definisce l’ambito e il quadro teorico-metodologico della ricerca, il secondo e il terzo capitolo si concentrano su singole poesie e raccolte, mentre il quarto capitolo si focalizza sull’antologia poetica. Nonostante le differenze tipologiche tra i testi esaminati, i capitoli dal secondo al quarto mantengono un’attenzione costante al significato ideologico di stampo imperialista che si trova espresso nelle importanti connessioni tematiche tra spazio, tempo, guerra e pace nei diversi testi primari analizzati. Mediante letture approfondite delle varie risposte poetiche al giubileo di Giorgio III, celebrato nel 1809 (capitolo due), e al giubileo d’oro della regina Vittoria, festeggiato nel 1887 (capitolo tre), e mediante una discussione critica di alcune antologie di poesia patriottica pubblicate in Gran Bretagna tra gli anni Ottanta dell’Ottocento e gli anni Dieci del Novecento (capitolo quattro), metto in luce il ruolo complesso e articolato – ma spesso sottovalutato, se non del tutto ignorato – della poesia nella cultura letteraria imperiale britannica, proponendo, così, una lettura più ricca e sfumata rispetto a quella offerta dagli studi precedenti, che hanno tendenzialmente trascurato o limitato l’analisi delle interazioni e delle intersezioni tra poesia britannica e Impero britannico nel lungo Ottocento