Le traduzioni serbe di Rvf 1. Preliminari su Ivan V. Lalić sonettista e traduttore dei sonetti di Petrarca

Istorija prisustva poezije Frančeska Petrarke unutar srpskog književnog polisistema zacelo je zanimljiva i važna tema, premda do sada nisu joj posvećene posebne studije koje bi težile da je odrede količinski i da je opišu na zadovoljavajući način. Naravno, to prisustvo se može pojaviti na dva načina: kao uticaj Petrarkinog i petrarkističkog pesništva na originalnu proizvodnju srpskih pesnika (petrarkizam u srpskoj književnosti) i kao prevođenje Petrarkinih pesama na srpski jezik. Članak se bavi drugim vidom, preciznije analizom dvaju srpskih prevoda prvog soneta Petrarkinog "Kanconijera" (Rvf 1): prvi je ostvarila Mirjana Rodić (1964), a drugi je prevod Ivana V. Lalića (1968). Posebna pažnja se posvećuje metričkoj analizi drugog prevoda, što je povod za preliminarna razmatranja o Ivanu V. Laliću kao sonetisti i prevodiocu Petrarkinih soneta. Oba prevoda prepoznaju u obliku ‘dominantu’ originala, ali posvećuju veliku pažnju i prenošenju sadržaja, tako da se mogu svrstati u kategoriju “modernog prevoda u pravom smislu”, po definiciji Žorža Munena (George Mounin). U radu se ističu i potvrđuju dve činjenice: 1) Lalićeva predovilačka delatnost neposredno utiče na njegovu originalnu poeziju, kao što se može naročito videti u slučaju soneta; 2) prevodi Petrarkinih soneta važna su i delotvorna komponenta prevodne književnosti unutar srpskog književnog polisistema i utiču na nastajanje i na razvoj originalnog srpskog soneta i u drugoj polovini XX veka.