Nie ma jogi, są jogini. Wczesne naukowe spojrzenie na jogę na podstawie zawartości XIX-wiecznego brytyjskiego periodyku „Asiatic Researches”

Naukowy namysł nad jogą rozpoczął się wraz z zainicjowaniem studiów indyjskich / azjatyckich (Indian / Asian Studies) pod koniec XVIII w. dzięki takim postaciom jak Sir William Jones, Henry Thomas Colebrooke czy Charles Wilkins. Choć zainteresowanie Indiami, w tym jogą, odnaleźć można u różnych autorów nowożytnych, to systematyczna analiza tematyki indyjskiej możliwa była dopiero dzięki stworzeniu sieci komunikacji akademickiej, w tym zawiązaniu pierwszych towarzystw naukowych (począwszy od The Asiatick Society, 1784) oraz powołaniu do życia pierwszych indologicznych czasopism naukowych. Jednym z pionierskich periodyków tego typu było założone przez Jonesa w 1788 r. „Asiatick Researches”. Celem referatu jest z jednej strony ukazanie obrazu jogi, jaki naszkicowany został przez licznych autorów publikujących w „Asiatick Researches” (z uwzględnieniem kształtujących ich uwarunkowań historycznych i kulturowych), z drugiej strony – prześledzenie samego procesu formowania się współczesnej wiedzy naukowej o jodze na podstawie opublikowanego na łamach czasopisma materiału. W referacie podjęta zostanie próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu i w jakim zakresie joga stanowiła przedmiot zainteresowania ówczesnej nauki zachodniej, a także jakimi źródłami do wiedzy o jodze posługiwano się pod koniec XVIII i w początkach XIX w.