Kosova: Etnik Güvenlik İkilemi Örneği

Bu bölüm, özellikle Soğuk Savaş sonrası dönemde sayıca artışa geçen etnik çatışmalara yönelik uluslararası aktörlerin barış inşası girişimlerini anlamak üzere Kosova örneği üzerinden yazılmıştır. NATO ve Birleşmiş Milletler’in (BM) etnik çatışma sonrası Kosova’da başlattıkları çözüm ve uyum süreçleri- nin yalnızca kısa vadede barışı getirdiği saptanmıştır ve bu girişimlerin Koso- va’daki durumu daha da hassas bir hale dönüştürdüğü açıklanmıştır. Çatışma öncesi dönemde Kosovalı Sırplar baskın ve saldırgan grup olarak sınıflandı- rılmış, çatışma sonrasında da Kosovalı Sırplar dezavantajlı azınlık konumuna düşürülmüştür. Uluslararası aktörlerin çözüm planları ise Kosovalı Sırpların sorunlarını anlamak yerine savaş öncesi dezavantajlı olup güncel tabloda ço- ğunluğu ve baskın grubu oluşturan Kosovalı Arnavutların istekleri çerçeve- sinde şekillenmiştir. Etnik çatışma süreci analiz edilirken milliyetçilik ve etnik çatışma teorilerinden faydalanarak kutuplaşma süreci teorik çerçeveye otur- tulmuştur. Tartışma kısmında başlıca vurgu; etnik özerkleşme ve yerel yöne- timlerin güçlendirilmesi üzerine olurken, uluslararası aktörlerin bu konudaki başarısızlığı vurgulanmıştır. Makalenin başlıca metodu tarihsel süreç analizi olup, cevaplanmaya çalışılan temel araştırma sorusu ise uluslararası aktörlerin uzun yıllar süren barış inşası girişimlerinin neden kalıcı çözümden ziyade donmuş ihtilaf ortamı oluşturduğu üzerinedir.